Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Μια ελληνική “καρδιά” χτυπά στις αγορές του εξωτερικού

Ο κ. Ζαφείρης Τρικαλινός μπορεί να μιλά για ώρες για τις  δύο μεγάλες του αγάπες: το αυγοτάραχο, που τον συντροφεύει από τα παιδικά του χρόνια και την..Ελλάδα.
Αυτή την μικρή, υπό δοκιμασία στις μέρες μας χώρα, για την οποία, όπως μου είπε,  ο Ζακ Ντελόρ είχε δηλώσει κάποτε χαρακτηριστικά: « Η Ελλάδα συνδυάζει μοναδικά δυο πράγματα: τον ήλιο και την παραγωγή σπουδαίων προϊόντων.»
Στην περίπτωση της εταιρείας Τρικαλινός, το παραδοσιακό της προϊόν το αυγοτάραχο, διατρέχει μοναδικά το παρελθόν, αφήνει τα ίχνη του στο παρόν και δημιουργεί μια μοναδική γέφυρα με το μέλλον. Μια γέφυρα, που ενώνει ένα αμιγώς ελληνικό προϊόν με τις μεγαλύτερες αγορές του εξωτερικού.....

Η εταιρεία Τρικαλινός έχει τις ρίζες της πίσω στο 1856 όταν τρία αδέρφια ο Ζαφείρης, ο Νίκος και ο Γιώργος ξεκίνησαν την παραγωγή και εμπορία του αυγοτάραχου στο Αιτωλικό.
Ο Ζαφείρης Τρικαλινός, τωρινός ιδιοκτήτης της ιστορικής επιχείρησης ανέλαβε τα ηνία το 1995, δίνοντας νέα πνοή στην εταιρεία αλλά και στο ίδιο το προϊόν.
«Έχοντας ζήσει όλη μου την ζωή μέσα στα διβάρια (φυσικά ιχθυοτροφεία) συνειδητοποίησα όταν ανέλαβα την επιχείρηση ότι οι εποχές αλλάζουν κι ότι έπρεπε να δώσω ένα διαφορετικό στίγμα στο αυγοτάραχο. Ξεκίνησα λοιπόν δημιουργώντας τις πρώτες πιστοποιημένες εγκαταστάσεις παραγωγής αυγοτάραχου στην Ελλάδα και μάλιστα στην Αθήνα κατόπιν της προτροπής του πολύ καλού φίλου Γεράσιμου Βασιλόπουλου. Από τα παλιά διβάρια στο τωρινό εργαστήριο μας στην Δάφνη, όλα τα προϊόντα Τρικαλινός, περνούν όλα τα τεστ υγιεινής που χρειάζονται.»
Πώς όμως ένα παραδοσιακό προϊόν, όπως το αυγοτάραχο, καταλήγει να συγκαταλέγεται στα 30 καλύτερα και πιο υγιεινά τρόφιμα του κόσμου από τον κορυφαίο Chef του πλανήτη Ferran Adria στο βιβλίο Fragile Feast;
Η απάντηση βρίσκεται στην αγάπη, το μεράκι, το πάθος, την έρευνα και την σκληρή δουλειά ενός ανθρώπου και των συνεργατών του που δούλεψαν πάνω στο προϊόν τους πριν του δώσουν το Brand name Τρικαλινός που αναγνωρίζουμε εμείς σήμερα.
«Θα σας πω μια ιστορία, για να καταλάβετε πως ξεκίνησαν όλα. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός αφότου είχα αναλάβει την εταιρεία και ήμουνα στο νοσοκομείο περιμένοντας έναν φίλο που έκανε τσεκ απ. Στο σαλόνι έπεσα πάνω σ’ ένα βιβλίο που μιλούσε για μια υγιεινή δίαιτα τονίζοντας ότι το αυγοτάραχο είναι απαγορευμένη τροφή, διότι αυξάνει την χοληστερίνη και την πίεση. Προβληματίστηκα πολύ έντονα, τις επόμενες μέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ αναζητώντας τον τρόπο που θα προσφέρω στον κόσμο ένα προϊόν πραγματικά υγεινό.Με την βοήθεια των συνεργατών μου, αφαιρέσαμε το αλάτι και μειώσαμε τον βαθμό ξήρανσης που υπήρχαν στο κανονικό αυγοτάραχο. Για έγκυρα και επιστημονικά αποτελέσματα, στραφήκαμε στο επιστημονικό προσωπικό του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου για να ερευνήσουν το προϊόν μας. Με μεγάλη μας χαρά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το αυγοτάραχό μας ήταν αναζωογονητικό για τις αρτηρίες.  Μάλιστα τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο έγκριτο Αμερικανικό επιστημονικό Περιοδικό Χημείας και Τροφίμων “Journal of Agricultural & Food Chemistry”.Επίσης,κατόπιν σχετικής έρευνας και συνεργασίας με το Ινστιτούτο Παστέρ, αποδείξαμε ότι η κατανάλωση του  αυγοτάραχου έχει σημαντική αντιαθηρωματική δράση». (για περισσότερες πληροφορίες δείτε σχετικό βίντεο).
Και μετά την περίοδο «σιωπής» δηλαδή δουλειάς, ήρθε η σειρά του branding. Κάθε προϊόν πρέπει να φέρει ένα στίγμα, για να γίνει τελικά το ίδιο ένα αυθύπαρκτο “brand name”.
«Το 2009 ντύσαμε το προϊόν μας με μια καλαίσθητη συσκευασία σε συνεργασία με τον γραφίστα κ. Μίνο Ζαφειρόπουλο. Εντωμεταξύ το 2007, είδα την ανάγκη των σεφ να μπορούν να χρησιμοποιούν πιο εύκολα το προϊόν μας, οπότε λανσάραμε το αυγοτάραχο τρίμμα. Για να «τιμήσω» δε το εξαιρετικό αλάτι από την Λιμνοθάλασσα Αιτωλικού- Μεσολογγίου, το έκλεισα σε μια μπιζουτιέρα και το έβγαλα στην αγορά. Επίσης λανσάραμε και άλλα προϊόντα όπως ο γαύρος και η σαρδέλα φιλέτο και το Μελίχλωρο Αυγοτάραχο Golden Age, διαλεχτό επιλεγμένο αυγοτάραχο υψηλής ποιότητας.»
Κι αφού το αυγοτάραχο Τρικαλινός είχε πάρει και τα (επιστημονικά) διαπιστευτήρια σχετικά με την ποιότητά του και την ευεργετική του δράση στον ανθρώπινο οργανισμό, άρχισε να «ταξιδεύει» εκτός συνόρων«Βάλαμε στόχους. Είπαμε το προϊόν μας είναι αυτό, έχει ποιότητα, ταυτότητα οπότε θα ανοιχθούμε στο εξωτερικό. Αποφασίσαμε να πάμε πρώτα στην Αμερική αλλά μας πρόλαβε ένας σεφ, πήρε το προϊόν μας και κάναμε μια παρουσίαση παρουσία δημοσιογράφων σ΄ένα μεγάλο εστιατόριο στην Αμερική. Για μένα είναι ιδιαίτερα σημαντικό να πηγαίνουν καλά τα προϊόντα μου στο εξωτερικό, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο διαφημίζεται και η χώρα μου. Δείχνουμε ποιοί είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε.»
Το ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε στην περίπτωση της εταιρείας Τρικαλινός αποδεικνύεται εμπράκτως με την εταιρεία να έχει λάβει πλήθος βραβείων και να διαθέτει τα προϊόντα της σε  ΗΠΑ, Ελβετία, Γαλλία, Γερμανία, Ταϊβάν, Σιγκαπούρη, Ιαπωνία ενώ από τον Ιούλιο πραγματοποιεί εξαγωγές  και στην Ρωσία.
Κι όλοι ξέρουμε ότι η ελληνική γη γεννά προϊόντα μοναδικά. Το ζήτημα είναι γιατί δεν βρίσκουν τον δρόμο τους  ακόμη και στην εγχώρια αγορά, πόσω μάλλον στις διεθνείς αγορές. «Προσωπικά, είμαι από τους πρώτους ανθρώπους που πιστεύω βαθιά ότι τα ελληνικά προϊόντα μπορούν να γίνουν πραγματικά ασυναγώνιστα διεθνώς. Πόσες φορές δεν έχει πραγματικά ευφρανθεί ο ουρανίσκος σας δοκιμάζοντας μήλα από το Ζαγόρι ή τα τυριά Νάξου, Κρήτης ή Αμφιλοχίας; Πρέπει επιτέλους να χτίσουμε την μάρκα μας, να δημιουργήσουμε  και να κοιτάξουμε με εντιμότητα τις διεθνείς αγορές. Και φυσικά να αλλάξει, ελπίζω, το θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα για την ενίσχυση (νέων) επιχειρηματιών. Από το γραφειοκρατικό, νομικό έως και φορολογικό κομμάτι. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Γιατί να μην μπορεί κάποιος που έχει στην κατοχή του πρόβατα, αγελάδες να μην μπορεί λόγω σχετικού νόμου  στην Ελλάδα να παράξει και να διαθέσει το δικό του τυρί; Επιπλέον, στα ελληνικά εστιατόρια του εξωτερικού πρέπει να μην προσφέρουμε μόνο μουσακά, σουβλάκι αλλά τα ιδιαίτερα προϊόντα μας. Μπορούμε να το κάνουμε  και η επιτυχία τότε είναι δεδομένη. Η Ελλάδα το χρειάζεται αυτό τώρα περισσότερο από ποτέ…»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου